سبک بینالمللی یا شیوه بینالمللی (به انگلیسی: International Style) نام شیوهای در معماری مدرن است که در بین سالهای ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۰ میلادی در اروپا و آمریکا پایهگذاری گردید.
این اصطلاح، از عنوان یکی از کتابهای هنری-راسل هیچکاک و فیلیپ جانسون که برای ثبت اطلاعات برگزاری نمایشگاه هنر معماری مدرن که در موزه هنرهای مدرن شهر نیویورک در سال ۱۹۳۲ نوشته شده بود و ویژگیهای مدرنیسم را در سرتاسر جهان بر اساس ویژگیهای مشترک شناسایی و تعریف و طبقه بندی میکرد که نتیجه آن تمرکز بیشتر بر ویژگیهای سبک شناسی هنر مدرن بود، ریشه گرفتهاست.
آنها سه اصل مختلف را تعریف کردند که عبارت بودند از:
تجلی حجم به جای جرم. تاکید بر تعادل به جای تعصب بر تقارن. عدم بکار بردن پیرایش و زیور.
استفاده قبلی از واژهای با همین مفهوم را میتوان به والتر گروپیوس در کتاب (به آلمانی: Internationale Architektur)و لودویگ هایبر سایمر در کتاب (به آلمانی: Internationale neue Baukunst) نسبت داد.
عدم بهکارگیری هرگونه پیرایش و زیور در طرحهای این سبک، بهکارگیری رنگهای روشن، و استفاده از ایدههای کوبیسمی نیز از مشخصات این سبک در سالهای اولیه بودند.
فهرست مطالب مقدمه سبک بین الملل اروپا امریکای شمالی اسرائیل دیگر کشورها سازههای برجسته؛ نمایشگاه MOMA، سال ۱۹۳۲میلادی ویژگیهای مشترک ساختمانها در این سبک خصوصیات عمومی ساختمانهادرسبک بین الملل: معماران این سبک و بناهای طراحی شده در این سبک منابع
کلمات کلیدی مرتبط: پاورپوینت , معماری سبک , بین الملل ,شیوه بینالمللی , International Style ,سبک بین الملل ,اروپا ,امریکای شمالی ,اسرائیل ,دیگر کشورها ,سازههای برجسته؛ نمایشگاه MOMA,